Naast een geweldige vakman was Sjef ook een heerlijke grappenmaker. Hij maakte je wijs dat hij sinds kort last had van een hondenkaak. Jeetje, wat is dat dan? Voel maar eens hier zei hij dan, waarop hij bij de eerste aanraking keihard blafte.

Sjef was ook een kei in het imiteren van babygeluiden. Menig huisvrouw werd in verwarring gebracht door onverwacht babygehuil als hij in huis bezig was. De dames gingen op zoek, om vervolgens tot de ontdekking te komen dat onze stoffeerder ze voor de gek hield.

Hilarisch ook, het voorval bij de voormalige Rabobank aan de Hogeweg in Voerendaal. Er moest een reparatie plaats vinden aan het tapijt voor de balie. Een bezoeker vroeg aan Sjef wat hij eigenlijk aan het doen was. Prompt antwoordde hij met een stalen gezicht dat hij laatst een dubbeltje verloren was en het hier toch écht ergens onder de vloerbedekking moest liggen.

Dochter Judith Eurlings werd eens gevraagd of Jo de Laar nog steeds bij ons werkte. Nee, wie zou dat dan moeten zijn? Later drong het tot haar door dat ze onze jodelaar Sjef bedoelden! Hij liet vaak van zich horen door even te jodelen als hij bij onze klanten aan het werk was. Zijn favoriete muziekgenre werd ook tijdens het stofferen graag beluisterd. Als je met hem op pad mocht als handlanger, was radiostation “Hier WDR4!” vaste prik.

Lieve Sjef, rust zacht. We denken met heel veel plezier en een glimlach op ons gezicht aan je terug en hopen dat je daarboven weer herenigd wordt met je allerliefste Elly. Bedankt voor alles en adieu. Heel veel sterkte voor allen die hem dierbaar waren.

Fotografie: Mirjam Offeringa