Zaterdag 3 juni 2023 is onze matriarch Fie Hundscheid overleden. Een buitengewoon mens is niet meer, maar blijft altijd. Binnen onze familie werd u ook wel ’the Queen’ genoemd. Altijd de lippen gestift, nageltjes gelakt, rouge op de wangen en de haren in de plooi met haarlak. Het geheel werd dan meestal gecompleteerd door een parelketting.
Na uw werkend leven bij de firma Eurlings stortte u zich op vrijwilligerswerk. We hopen niets te vergeten: u werkte bij de Winkel van Sinkel, de UVV en de Vincentiusvereniging. U was voorzitster van de Zonnebloem. U deed aan stervensbegeleiding voor de Stichting Patiens. U verkocht Kinderpostzegels en loten voor de Zonnebloem en maakte kerstbloemstukken voor de kerk, noem maar op. Dat werd later beloond met een koninklijke onderscheiding.
De toert was uw signature dish die aan iedereen cadeau gegeven werd voor verjaardagen. Menig klant van Eurlings Interieurs heeft tijdens de Najaarsshows en Ladies Nights ook van deze delicatesse gesmuld. Zelf zat u dan trots bij de gordijnen aan de glazen tafel om met iedereen te keuvelen en het recept uit te delen.
Zorgen voor ons werd langzaam maar zeker zorgen voor u en dat deden we met alle liefde. U bleef positief en ging altijd uit van wat er wèl nog kon. Ondanks uw hoge leeftijd bleef het talent om mensen aan u te binden volop aanwezig.
Wie kan er nu zeggen dat ie level 100 gehaald heeft? Dat werd uiteraard groots gevierd, in de Zorghuis OLV en bij ons thuis. De burgemeester kwam op visite met taart en nam alle tijd om gezellig met u te kletsen. Moet je nagaan wat je dan allemaal meegemaakt hebt als je 100 jaar bent: de opkomst van bijvoorbeeld de auto en televisie, het overvliegen van de Hindenburg en de Tweede Wereldoorlog met een heuse onderduiker in uw kelder. Maar ook het veel te vroege overlijden van uw grote liefde Frans, het draaiende houden van het familiebedrijf tot Eugène Eurlings klaar was om het over te nemen en recenter de Corona-crisis. Dat hakte erin, maar u hield zich zoals altijd kranig. Wat waren we blij dat we na al die raamvisites, vaak in de stromende regen, eindelijk weer naar binnen mochten en elkaar vast konden houden.